विनायक प्राथमिक शाळा पेठ बीड

विनायक प्राथमिक शाळा पेठ बीड 


  शाळा आदर्श शिक्षण संस्थेची आदर्श विनायक प्राथमिक शाळा पेठ बीड या मागास व कामगार असणाऱ्या परिसरात ज्ञान हे नदीप्रमाणे वाहत राहिले पाहिजे ही संकल्पना घेऊन बीड जिल्ह्याच्या माजी खासदार माननीय केशरबाई क्षीरसागर यांनी या भागाचा शिक्षणाचा अभाव लक्षात घेता 1965 सालि या शाळेची स्थापना पेठ बीड या भागात केली आज या संस्थेचा कारभार त्यांचे पुत्र माननीय जयदत्त अण्णा क्षीरसागर हे संस्थेचे सचिव म्हणून स्वतः लक्ष देऊन पाहत आहेत आदर्श शिक्षण संस्थेचे प्रशासकीय कामकाज माननीय राजू मसाले सर यांच्या मार्गदर्शनाखाली पाहिले जाते शाळा हे माझे कुटुंब आहे अशा मानणाऱ्या शाळेच्या कुटुंबप्रमुख मुख्याध्यापिका किर्ती ताई पांगरकर सर्व शिक्षकांना सोबत घेऊन शाळेला या भागात नावलौकिक मिळून केले आहे आपल्या विविध कल्पना मधून त्यांनी अनेक उपक्रम या शाळेत राबवले आहेत प्राथमिक शिक्षण हा जीवनाचा पाया असतो शाळेची सुरुवात ही या लहान जीवांना नवीन असते त्यांच्या कोवळ्या मनावर दडपण नसावे त्यांचा शाळेचा पहिला दिवस हा उत्साहात जावा म्हणून या लहानग्यांचे स्वागत शाळा वाजत-गाजत करते त्यांचे फुलांनी स्वागत करते.

      बीड जिल्ह्याच्या कानाकोपऱ्यातून आलेले प्रशिक्षण घेऊन तयार झालेले अनुभवी शिक्षक हे या शाळेचा गाडा पुढे नेण्यासाठी तत्पर आहेत कष्टकरी कामगार श्रमिक वर्ग असलेला हा परिसर हातावर पोट भरणारे कुटुंबे सकाळी कामाला गेले तर संध्याकाळी चूल पेटते अशा आर्थिक विवंचनेत जगणारी ही माणसे त्यांच्या मुलांची जिम्मेदारी आपल्या खांद्यावर घेतलेली आपली शाळा मुलांच्या गणवेशाचा खर्चही स्वतः उचलते एक सारख्या गणवेशात बसणारी मुले आणि मुली त्यांच्या नवीन गणवेश यांचा रंग आणि पुस्तकांचा सुगंध मनामध्ये रुजवून शाळेत जेव्हा परिपाठ आला बसतात तेव्हा त्या त्यांच्या दिवसाची सुरुवात संगित्मय प्रार्थना नी समूह गीतांनी व कवितांनी होते त्यातून नैतिक मूल्य जोपासली जातात वक्तृत्व कर्तृत्व व नेतृत्व हे शाळेतूनच घडते त्यांचा पाया शाळेतच रचला जातो या कलागुणांना वाव देण्यासाठी मुलांमध्ये स्टेज करीत निर्माण व्हावे मुले पुढे यावीत यासाठी विविध स्पर्धांमधून मुलांमध्ये नेता-अभिनेता कलावंत शिक्षक चित्रकार संगीतकार शोधण्याचा प्रयत्न शाळेतील शिक्षक करत असतात. व त्यांना प्रोत्साहन देत असतात.

         जे विद्यार्थी या भट्टीतून तावून सुलाखून निघतात त्यांचा गुणगौरव शाळा मोठ्या थाटामाटात करते विज्ञानाचे जग काय असते हे बाल मना समजावे नवीन शोध नवीन संशोधने ज्या शास्त्रज्ञांनी केली त्यांचे आविष्कार हे विज्ञान प्रदर्शनातून शाळेत स्वतः मुलांच्या हातून पाहताना आनंद होतो शिक्षण अधिकाऱ्यांपासून तर पालक या विज्ञान प्रदर्शनाचा आनंद घेतात झाडांचे महत्त्व मुलांना समजावे म्हणून शहरातून वृक्षदिंडी काढून हीच झाडे शाळेच्या परिसरात लावली जातात सिने अभिनेते सयाजी शिंदे यांनी राबवलेला उपक्रम सह्याद्री देवराई या वृक्षांचे जे संमेलन भरले त्या संमेलनातही विनायक शाळा सामील झाली खिलाडू वृत्ती मुलात निर्माण व्हावी त्यांच्यातला खेळाडू मैदानात यावा तो तालुक्यापासून तर राज्यापर्यंत खेळावा शाळेचे नाव लवकि करण्यासाठी त्याने मैदाने गाजवावी यासाठी शाळेत विविध स्पर्धांचे आयोजन करण्यात येते आदर्श व्यक्ती होण्यासाठी आदर्श लोकांचे चारित्र्य जाणे फार महत्त्वाचे आहे महापुरुषांच्या ओळख होणे महत्त्वाचे आहे यासाठी महापुरुषांच्या जयंत्या पुण्यतिथ्या या माध्यमातून मुलांना यामा पुरुषावर भाषणे तयार करायला लावणे व त्यांच्यातील मुले जोपासणे फार महत्त्वाचे असते असे उपक्रमही शाळेत राबवले जातात .

        एक आदर्श विद्यार्थी घडवण्यासाठी आपल्या मुलांमधील कला जेव्हा आई-वडील स्वतःच्या डोळ्यांनी पाहतात तेव्हा त्यांचे डोळे भरून येतात आणि अभिमानाने छाती फुगते व आपला मुलगा मुलगी स्टेजवर जेव्हा हजारो लोकांच्या समोर आपल्या कलागुणांचे प्रदर्शन करते तेव्हा खरंच शाळेचे नाव लौकिक तर होणारच देशाचा अभिमान मुलांच्या मनात रुजावा यासाठी 15 ऑगस्ट व 26 जानेवारी या दिवशी शहरातून प्रभात फेरी काढून भारत माता की जय या जयघोषात प्रभात फेरी शाळेत आल्यानंतर लोकप्रतिनिधींच्या हाताने झेंड्यांना वंदन केले जाते

तनवीर पठाण

धर्माच्या पलिकडील नाते

 धर्माच्या पलिकडील नाते

                     जाती धर्माच्या पलीकडे जाऊन माणुसकी हा सर्वात मोठा धर्म आहे असे आपण मानतो .पण खरंच असं आपण वागतो का ? असा खूप मोठा प्रश्न आपल्या डोळ्यासमोर उभा राहतो.परंतु खरच काही असो काही लोकं जे कार्य करतात ते कार्य जीवनभर विसरण्यासारखा नसते . आज अशीच एक घटना मी आपल्यासमोर या छोट्याशा लेखाच्या माध्यमातून सादर करत आहे. मी काही दिवसापूर्वी एक छोटासा लेख माझ्या फेसबुक अकाउंट वरून  शेअर केला होता. त्या फेसबुक पोस्टवर बऱ्याच जणांच्या प्रतिक्रिया आल्या त्या प्रतिक्रिया म्हणजे आमच्या कुटूंब विषय असलेले आपले प्रेम .मी फेसबुक वर एक पोस्ट पाहिली मनाला खूप सुखद आनंद मिळाला .बोधेगाव येथील एक मुस्लिम युवकाने म्हणजे बाबा पठाण यांनी आपल्या हिंदू बहिणीचे केलेलं लग्न आणि निभावले मामाचे कर्तव्ये हे त्यांचे कार्य हे खरंच स्तुती करण्यासारखे आहे आणि ते केलं पाहिजे. असे माणसं क्वचितच असतात.  खरंच मी त्यांचे अभिनंदन करेन. 

                       मित्रांनो कदाचित आपल्याला ही गोष्ट माहीत नसेल. परंतु हे येळी गावाचे मुस्लिम घर म्हणजे नामदार पठाण याचे घर आणि या घराती  डॉक्टर बाबूलाल पठाण पाटील  यांनी 1975 च्या काळात आपल्याच गावातील श्री.गजाबा फुंदे हे नाव कदाचित तुम्ही ऐकून असाल. श्री.गजाबा फुंदे हे सुरुवातीला सैन्य दलात  कार्यरत होते.लढाई चालू असताना अचानक बंदुकीच्या पाठीमागचा भाग  त्यांच्या नाकावर लागला. त्यामुळे ते जखमी झाले आणि या कारणामुळे त्यांना सैन्यदलाची नोकरी सोडावी लागली.  ते गावाकडे आले. गावाकडे आल्यानंतर त्यांनी पोस्टमन म्हणून आपली सेवा सुरू केली . पत्नी पारूबाई यांच्याबरोबर  गावातील बुरुजावर  राहत असे. पारूबाई यांना सख्खा भाऊ नसल्यामुळे त्यांनी गुरूभाऊ म्हणून बाबूलाल पठाण पाटील यांना दर वर्षी राखी बांधत असे . बाबुलाल पाटील हे मुस्लिम आणि पारुबाई ह्या हिंदू परंतु कधीच बहीण भावाच्या नात्या मध्ये धर्म व जात येऊ दिली नाही . पारुबाई दर दिवाळीच्या भाऊबिजेला जेवण  करण्यासाठी बाबूलाला पाटलाच्या  पूर्ण घराला जेवणाचे आमंत्रण देत असे . पारुबाई तश्या खूप प्रेमळ आणि शांत स्वभावाचे होत्या श्री गजाबा फुंदे- पारूबाई या दाम्पत्यांना एक एक मुलगी होती शांता. शांता ही आपल्या स्वभावा सारखी शांतच तिचे दहावीपर्यंतचे शिक्षण येळी गावात झाले. दहावी झाल्यानंतर आई-वडिलांनी तिच्यासाठी एक स्थळ पाहिले. हे स्थळ गेवराई तालुक्यातील वडगाव येथील श्री भाऊसाहेब भाबड ग्रामसेवक हे होते.

         सर्व योग जुळून आले आणि लग्नाची सुपारी फोडण्यासाठी सर्व जमा झाले. तेवढ्यात पारूबाई यांनी तिथे एका गोष्टीचा हट्ट धरला की  माझ्या मुलीचं लग्न तिच्या मामाच्या दारातच होणार म्हणजेच बाबूलाल पाटील यांच्या दारामध्ये कराचे असा आग्रह धारला. मित्रानो आज आपण किती छोट्या छोट्या गोष्टीचा विचार करतो हो .पण त्याकाळी अशी काही सामाजिक बांधिलकी होती की त्याचा विचारच आपण करू शकत नाही .बहिण-भावाचे नाते हे  आपल्याला विसरून चालणार नाही पाटलाच्या दारासमोर जो मंडप दिला त्या  मंडपाचा खर्च  व स्पीकर चा खर्च स्वतः पाटलाने केला . लग्नाचा मुहूर्त आला नवरी नवरीच्या माघे मामा म्हणून कोण उभा राहणार कारण पारुबाई यांना भाऊ नव्हता आणि त्याचा वेळे मामाचे कर्तृत्व मुस्लिम गुरू भाऊ बाबूंलाल पठाण पाटलांनी  निभावली आणि लग्न खूप  थाटामाटात  पार पडले या लग्नात नवरी च्या पाठीमागे मामा म्हणून उभा राहण्याचा  जो मान डॉक्टर बाबूलाल पाटील यांनी निभावला तो खर्च स्तुती करण्या सारखा आहे .आज काल सखा मामा हि करू शकणार नाही असे कार्य त्यांनी त्या काळी केले . कदाचित आपल्या गावातील जुन्या लोकांना हे माहित असेल परंतु नव्या पिढीला माहीत होणे हे ही गरजेचे आहे . मुस्लिम कुटूंबातील डॉक्टर बाबूलाल पाटलासारखा माणूस खरंच कदाचितच होणे नाही. आज बोधेगाव येथील बाबा पठाण यांनी केलेल्या कार्याचे कौतुक सर्व जन करत आहोत. पण हे असंच कार्य बाबूलाल पाटलांनी यांनी  70 च्या दशकात केले म्हणजे त्याकाळात केलं ही खूप महत्त्वाची गोष्ट आहे मित्रानो. सांगण्याचं तात्पर्य एवढंच बाबूलाल पाटलासारखे माणूस हे येळी गावचे होते याचा सार्थ अभिमान आहे. ही पोस्ट टाकण्या मागचा उद्देश हाच की त्यांच्या कार्याची ओळख त्या काळामध्ये सोशल मीडिया नसल्यामुळे होऊ शकली नाही. पण आज त्यांच्या कार्याला उजाळा देण्याचा हा छोटासा प्रयत्न मी करत आहे. ही पोस्ट आवडली तर नक्की शेअर करा

अरविंद जगताप :- वृक्षप्रेमी आणि लेखक

 वृक्षप्रेमी आणि लेखक :अरविंद जगताप

    आपले थोडे नाव झाले की आपल्या मातीशी बऱ्याच लोकांची नाळ तुटते. पण असे काही लोक असतात की  त्याची नाळ ही आपल्या मातीशी, तळागाळातील लोकांशी जोडलेले असते. असे लोक बोटावर मोजणे इतकेच असतात त्यातील आपण एक.

     बीडच्या भूमीचे भूमिपुत्र आहात या गोष्टीचा खूप  अभिमान वाटतो आपला जन्म *पाडळसिंगी* येथे झाला. मा. *प्रसिद्ध  मराठी लेखक अरविंद कौशल्या  गणपतराव जगताप*  आपल्या ग्रामीण लोकजीवनाचा प्रभाव आपल्यावरती पडला  आहे . हेच आपण आपल्या लेखनातून वाचकांना दाखवून दिला आहे अरविंद दादा  .

   आज ग्रामीण जीवन आणि ग्रामीण जीवनात घडणाऱ्या रोजच्या घटना त्यात गावातील राजकारण असो  गावातल्या पारावरील  गप्पा गोष्टी असो, गावांमध्ये घडणाऱ्या छोट्या छोट्या गोष्टी असो , माझा शेतकरीबांधव असो .अश्या बारीक बारी गोष्टीचा सखोल अभ्यास करून ते लेखनाचा माध्यमातून सर्व सामान्य पर्यंत आपण मांडले.शेतकऱ्याची आत्महात्या असो, वृक्ष लागवड असो, किंवा वृक्ष तोड असो, यावरती लिहिणारे  आपले लेख व पत्र काळजाचे ठोके चुकवतात आणि पाषाणा सारखाय असणाऱ्या काळजातून तुम्ही आपल्या लेखणीतून अश्रू काढतात. आपल्या लेखनातून आलेली  *गोष्ट छोटी डोंगरा ऐवढी*  हा चित्रपट शेतकरी आत्महात्या का करतो. हे अख्ख्या महाराष्ट्रानी पाहिलं ते आपण खूप सूंदर रित्या मांडले . शेतकरी आत्महात्याचे प्रमाण का वाढत आहे .हे आपण या चित्रपटाच्या माध्यमातून सर्वांसमोर मांडले.

      *चला हवा येऊ द्या*  या शो मधील आपले पत्र ज्या वेळेस वाचले जात असते ना तेव्हा शो मध्ये आलेल्या प्रत्येक  पाहुण्याच्या आपले पत्र वाचन चालू आसतांना  आणि ऐकताना त्यांच्या डोळ्यातुन पाणी येते. आपले प्रत्येक पत्र मी वाचले पण आणि पाहिले पण आईसंदर्भातील पत्र  असो ,बाबा संदर्भातील आपले पत्र असो , पोलीस दादा संदर्भातील आपले  पत्र असो  मुलीच्या लग्न साठी बापाची तळमळी चे पत्र असो इ. या पत्राचे वाचन चालू असताना  प्रेक्षकांच्या डोळ्यातून तुम्ही पाणी उतरवलं . खरंच आपल्याविषयी लिहीत असताना  माझ्यासारख्या  शिक्षकाला आपल्या सारख्या महान लेखका विषय  खूप अभिमान वाटतो. वाटणार का नाही .

      राजकारनाचा  उत्तम गोंधळ पण आपण *गल्लीत गोंधळ दिल्लीत मुजरा* या चित्रपटाच्या माध्यमातून खूप सुंदर रित्या मांडले आहे. अस म्हणताना ना माणसाच्या जो पर्यंत आपण जवळ जात नाही तो पर्यंत त्याचा स्वभाव आपल्याला कळत नसतो. आपल्याला जवळून आणि आपल्या बरोबर विचारांची देवाण घेवाण करण्याचा योग्य आमचे मित्र *अनिल धायगुडे* याच्यामुळे मला सह्याद्री देवराईच्या निमित्ताने आला .इतर जिह्यातील असणारे पर्यटन स्थळ या सारखे आपल्या ही जिल्ह्यत एखादे  स्थळ असावे.हा दुरदृष्टिकोन ठेऊन आपण आणि सयाजी शिंदे सर यांनी  हातात  घेतलेला उपक्रम *सह्याद्री देवराई* हा खरच खूपच चर्चेत राहिला. देशी झाडाविषयीचे  महत्व आपण या प्रकल्पाच्या  माध्यमातून बीडकराणा समजून दिला  आणि आमच्या सारख्या अनेक वृक्ष प्रेमीना आपण जवळ  केले .गेल्या अनेक वर्षापासून आपण बीड मध्ये  *सहयाद्री देवराई* साठी  प्रयत्न करत आहात . या वर्षी 2020 मध्ये आपण जे *पहिले वृक्ष संमेलन* बीड मध्ये घेतले ते खरंच शब्दात किंवा लेखनात सांगता येणार नाही. एवढा मोठे पहिले वृक्ष संमेलन ते ही बीड सारख्या ऊसतोड मजुरांचा जिल्ह्य म्हणून ओळख असणाऱ्या दुष्काळी भाग म्हणून ओळख असणाऱ्या बीड येथील *पालवन* येथे  घेऊन जगात  बीड चे नाव लौकिक केलं. 

      या सह्याद्री देवराईच्या माध्यमाने मी आपल्या संपर्कात आलो हे ही तितकेच खरे  एक लेखक म्हटल्यानंतर किंवा एक अभिनेता म्हटल्यानंतर त्या व्यक्तीकडे पाहण्याचा दृष्टिकोन हा लोकांचा वेगळाच असतो. तुमच्याविषयी हे वेगळेच आहे.  कोणत्या गोष्टीचा आपणास अभिमान नाही हे मला त्या दिवशी कळले   आपण  आमच्या बरोबर जमिनीवर बसून जेवण केले ते ही खाली काही न टाकता.  त्या वेळेस मला कळले की  सर्वसामान्य सारखे आपले व्यक्तीमत्व आहे . खरंच कळलं आपला स्वभाव आपले वागणे एकदम शांत होते. दादा आपल्या सारखा माणूस आहे तो पण या बीड जिल्ह्याचा भूमीपुत्र याच गोष्टीचा खूप अभिमान वाटतो.

आज आपला वाढदिवस आहे कदाचित हा संदेश आपल्या पर्यंत पोहोचेल किंवा नाही हे सांगता येत नाही दादा आपणास वाढदिवसाच्या खूप खूप शुभेच्छा 💐💐💐


              💐शुभेच्छुक💐

                तनवीर  पठाण

                 सह शिक्षक

    विनायक प्राथमिक शाळा पेठ बीड




आम्ही जगण्यासाठी आमची कला सादर करतो

 आम्ही  जगण्यासाठी 
             आमची कला सादर करतो



             आपण कोठे तरी जात असतो आणि अचानक 'ढोल, थाळी चा आवाज आपल्या कानावर पडतो.आणि आपले वेगात चालणारे पाय अचानक थांबतात आणि  आपोआप त्या आवाजाकडे आपले पाय वळतात .एक छोटी मुलगी आपली कला सादर करत असते . बऱ्याच लोकांच्या लक्षत आले असेल मी  कोणाच्या संदर्भात बोलत आहे ते.होय मी बोलत आहे  डोंबारी समाजाच्या बाबतीत. 

             हा समाज आपली आणि आपल्या कुटूंबातील सदस्यांची पोटाची खळगी भरवण्यासाठी  आपली कला रस्त्यावर सादर करून आपला उदर निर्वाह करत आहे . हे कलाकार आपल्याला अनेक वेळा रस्त्यावर ,चौकात,  दिसले असतील.खरच या कलेची कदर करा. मित्रांनो आज  ही कला लुप्त होत चालली आहे . ही खूप मोठी बाब आहे .म्हणून हे कलाकार आपल्या कलेची  कदर म्हणून सार्वजनिक  ठिकाणी आपली कला सादर करून  लोकांनी स्वेच्छेने दिलेल्या पैशांवर आपला उदरनिर्वाह करतात. 

              वास्तविक पाहता हा  समाज  पिढ्यान्पिढ्या हे काम करीत आल्याचे आपल्याला दिसते .या गतिमान युगात  ही कला संपत चालली आहे. लोककला आज आधुनिक काळात नष्ट होत चालली आहे. या आधुनिक काळात सामान्यपणे ही कला जपणे आणि या कलेची कदर करणे हे आपले कर्तव्य आहे.

 

✍🏻तनवीर पठाण सर

       बीड

📸 महावीर

माणुसकी

 माणुसकी



माणुसकी या शब्दात खूप काही दडले आहे .ज्याला हे कळले  त्यांनी माणुसकी जपली. असाच एक अनुभव काल आम्हाला आला .आज #कोरोना (covid 19) मुळे जग परेशान झालं आहे. कित्येक प्रपंच रस्त्यावर आले आहे. कित्येक कुटुंबामध्ये खाण्यासाठी दाणे नाही. असे कुटूंब  रस्त्यावर आले आहेत. हे आपल्यालाही माहित आहे. परंतु काही अशी लोक आहेत.  कि ती रोज काहीतरी कोणाच्या तरी दान धर्माने आपले पोट भरत असतात .असाच एक अनुभव जो काळजाला भिडणारा होता तो मला आला.काल फिरण्यासाठी आम्ही कपिलधार इथे गेलो होतो. निसर्गाच्या सानिध्या आणि त्यात श्रावण महिना  परिसर कसा  सुखमय व रमणीय झाला होता. कपिलधार च्या या निसर्ग मय वातावरणात  बराच वेळ घालवल्यानंतर   परत बीड कडे निघालो. कपिलधार चा रस्ता संपला आणि आता लागला होता तो महामार्ग . महामार्गा लागल्यानंतर  एक वयोवृद्ध व्यक्ती हातात विना, एक पोत्याचे गाठोडे ,फाटलेला बूट, डोळ्यावर काळा चष्मा ,अंगावर काळ्या रंगाचे फाटलेले जरकीन कदाचित कोणी दिले असेल,आतून मळकट कपडे,पायाला प्लास्टिक गुंडाळलेले.आशा अवस्थेत ते रोडच्या कडेला काहीतरी आपल्या पिशवीत शोधत होते ही गोष्ट मी गाडीतून पाहिली आणि लगेच गाडी बाजूला लावली बाजूला लावल्यानंतर त्या वयोवृद्ध व्यक्तीकडे  गेलोत आणि विचारलं जेवण केलं का हो बाबा त्या वृद्ध व्यक्तीने तोंडाने न बोलत हात हलवत जेवण नाही केलं असं सांगितलं.  गाडीमध्ये आमच्याकडे काही जेवण शिल्लक होते ते जेवण त्या वयोवृद्ध बाबांना दिले चेहऱ्यावर आनंदाश्रू आणि आशीर्वादासाठी वरती झालेले हात कदाचित  आमच्याकडे  काहीतरी मदतीची  अपेक्षा करत असेल  असे  वाटू लागले.  त्या बाबांना विचारलं आता कुठे जायचं ते म्हणाले जिकडे वाट सापडेल तिकडे ?अस म्हटल्या नंतर आम्ही  काही  पैसे मदत म्हणून दिली आणि सांगितली की जपून  ठेवा भूक लागल्यावर काहीतरी घेऊन खा. तेव्हा लगेच त्या बाबांनी विणा हातात घेऊन काहीतरी म्हणून दाखवावे म्ह्णून गुणगुणायला लागले हे सगळं पाहून मन भरून आलं परिस्थिती खूप वाईट असते शेवटी #माणुसकीच्या नात्याने आपणही काहीतरी या समाजाचे देणे लागतो या दृष्टिकोनातून त्यांना स्वतःच जवळ असलेला डबा देणे,त्यांची विचार पुसना करणे  ही एक माणुसकीच .नंतर बीडला आमचा परतीचा प्रवास सुरू केले. जीवन खूप अवघड असतं जोपर्यंत माणसाकडे माणुसकी आहे तो पर्यंत कोणी ना कोणी  कोणासाठी कोणत्या ना कोणत्या मार्गाने तरी  मदतीला धावून येणारच . म्हणून जिथे कुठे असे वयोवृद्ध लोक दिसतील तेव्हा त्यांची मदत करा. या मदतीचा माध्यमातून आपणही ही थोडीफार माणुसकी दाखवू या .

                  तनवीर सर पठाण

                  काझीनगर बीड

शाळा

 शाळा







आज मी एकटी आहे

कारण त्याला कोरोना आहे ||धृ||


 चिमुकल्यांच्या किलबिलाटाने रोज मी

 गजबजणारी आज मात्र शांत आहे

आज मी एकटी आहे

 कारण त्याला कोरोना आहे||१||


          तासा तासाला आवाज देणारी घंटा 

          आज मात्र शांत आहे

          आज मी एकटी आहे

          कारण त्याला कोरोना आहे||२||

 

चिमुकल्यांने गच्च भरणारी मैदाने  

आज मात्र रिकामी आहे

आज  मी एकटी आहे

 कारण त्याला कोरोना आहे ||३||


         चिमुकल्यांच्या आवाजाने घुमणारे वर्ग 

         आज मात्र शांत आहे

         आज मी एकटी आहे

         कारण त्याला कोरोना आहे ||४||


खडू फळ्याचे आतुट नाते 

आज मात्र तुटले आहे

आज  मी एकटी आहे

कारण त्याला कोरोना आहे  ||५||


        ज्ञानचे धडे देणारे गुरुजन

        आज मात्र घरातच बसून आहेत 

        आज मी एकटी आहे

        कारण त्याला कोरोना आहे  ||६||


जून  जुलै गेला सरला ऑगस्ट

तरी पण नाही उघडल्या शाळा

आज पण एकटीआहे

कारण त्याला कोरोना आहे  ||७||

                  ✍🏻 तनवीर पठाण ✍🏻

                  काझीनगर बीड 

लोकनेते मा.मंत्री.श्री.जयदत्त आण्णा क्षीरसागर

लोकनेते




ग्रामपंचयत निकालाच्या माध्यमातून आज परत सिद्ध झाले की . एक कुशल नेतृत्व व संयमी राजकारणी  पराजय झालं म्हणून न खचता परत त्याच उमीदेणे जनतेची सेवा करणे.   त्यांच्या आडीअडचणी जाणून घेऊन त्या सोडविण्यासाठी तत्पर रहाणारे असे लोकनेते #माजी_मंत्री_श्री_जयदत्त_आण्णा_क्षीरसागर* .

     राजुरी(न.) गावात जन्मलेले एक अतुलनीय व्यक्तीमत्व आपल्या कार्यामुळे जनतेच्या अविरतपणे असणाऱ्या प्रेमामुळे एक उमलत नेतृत्व अविरत उभे आहे.. बीड जिल्ह्यातील एक थोरले घर म्हणून या घराकडे पाहिले जाते... राजकारणाचे अनेक अष्टपैलू बाळकडू स्व.#लोकनेत्या_केशरकाकू_क्षीरसागर यांच्या माध्यमातून बीड जिल्ह्यातील लोकांच्या मना मनातील हृदयात पोहचलेल एक असामान्य व्यक्तिमत्व अविरतपणे विकास हाच ध्यास, विकास हाच धर्म, विकास हीच जात समजून सर्व समाजातील, धर्मातील लोकांना बरोबर घेऊन काम करत  आहे... आज पर्यंत आपल्या शैक्षणिक संस्थेच्या माध्यमातून हजारो लोकांना रोजगाराची व नोकरीची संधी उपलब्ध करणारे जयदत्त आण्णा क्षीरसागर एक आजातपुरुष आहे... , गजानन सूतगिरणी, गजानन सहकारी बँक बीड बाजार समिती, बीड दूध संघ, पं. स.,जि. प. यांच्या माध्यमातून प्रत्येक क्षेत्रातील आपल्या कौशल्याची ओळख करून देतात... निवडणुकीपूरते राजकारण व नंतर फक्त समाजकारण व विकास यासाठी ते सत्तेत असो किंवा नसो त्यांना मानाचे स्थान असते... #स्व_गोपीनाथ_मुंडे यांच्या नंतर आज बघितले तर आण्णासाहेबाकडे पाहावे लागेल.. आजही त्यांच्या नावाचा दबदबा, रुबाब कायम आहे.. अनेक मातब्बर नेते आज आण्णांच्या विचारांना मानतात, बीड जिल्ह्याच्या विकासासाठी त्यांचे मार्गदर्शन नेहमीच महत्वाचे असते.. लाखो लोकांच्या प्रत्येक सुख दुःखात आण्णा सदैव बरोबर असतात..

   हजारो लोकांच्या हाताला काम देणारा, हजारो लोकांच्या घरात उद्योगधंदे निर्माण करून आर्थिक स्थिती सुधारण्यासाठी नवनवीन संस्थेच्या माध्यमातून उपलब्ध संधीचे सोने करणारे जयदत्त आण्णा यांचे निपुण भविष्यातील वेध घेणारे ध्येय साध्य करणारे ठरतात...आजच्या या परिस्थिती मध्ये आपल्या उत्कृष्ट नियोजन असल्यामुळे भल्या भल्या

 राजकारणातील रथी, महारथीनां  आपल्या शांत व संयमी दूरदृष्टीने, चाणाक्ष पद्धतीने आपलेसे करणारे नेते जयदत्त अण्णा क्षीरसागर आज जिल्ह्यातील धुरंधर लोकनेते आहेत... समाजातील वंचित ,उपेक्षीत लोकांच्या बरोबर असणारे, कार्यकर्त्याला बळ देणारे बीड जिल्ह्यातील लोकांच्याहृदयात आहेत... #वादळे_येतात_आणि_जातात.हे ही चार वर्षे निघून जातील .पराभवाने न खचणारे हे एक कुशल नेतृत्व आहे.  आपल्या विकासाच्या ध्यासाचा वसा न सोडता आज ते मार्गक्रमण करत आहेत... संघर्ष, शक्ती, व संघटन कौशल्य आत्मसात असणारे आण्णा  हे धुरंधर योद्धे आहेत...आपल्या बीड तालुका ग्रामीण भागातील शेतकरी कुटुंबातील प्रमुख असणाऱ्या कार्यकर्त्यांच्या नावांची तोंडपाठ ओळख असणारे व्यक्तिमत्व किती विलक्षण आहे हे दिसून येते... जुन्या व नवीन कार्यकर्त्यांची सांगड घालून  ग्रामपंचयत मध्ये 29 पैकी 21ग्रामपंचायतवर आपले वर्चस्व प्रस्थापित केले आहे. विधान सभेला पडलेले खड्डे हे लोकांनी या माध्यमातून भरून काढले हे हे म्हणणे चुकीचे ठरणार नाही .तस पाहिले तर विकासाचा हा महापुरुष आज  ग्रामीण जीवनात बदल घडवणारा अभियंता अनुभवी नेता ठरत आहे... आपली जनमानसातील स्वच्छ प्रतिमा, शांत व संयमी स्वभावाने ते नेहमीच आपल्या कामात व्यस्त असतात.. बीड जिल्ह्यातील विकासासाठी आपल्या कल्पक दूरदृष्टीने मोठं मोठे प्रकल्प हाती घेऊन जनतेच्या सेवेसाठी  सदैव ते प्रयत्नशील असतात...

*क्षेत्र कोणतेही असो आम्ही विकासासाठी सदैव पुढे राहू* ही भूमिका ठेवून त्यांची विकासाची गंगा वाहत असते... आजही क्षीरसागर कुटुंब  सदैव 24 तास जनतेच्या अडीअडचणी  सोडवण्यासाठी खूप काही प्रेरणा देतो..

विकासाची ही गंगा नेहमी वाहत ठेवू, आपल्या अथक, कल्पक दूरदृष्टी असणारे लोकनेते जयदत्त अण्णा क्षीरसागर यांचे कार्य खूप मोठे आहे.. स्व.काकू नाना क्षीरसागर यांचा सक्षमपणे वारसा ते चालवणारे विकासाचे महामेरू आहेत . त्यांच्या कामाचे मूल्यांकन शब्दात वर्णन करण्यासाठी शब्द अपुरे पडतील...

     ✍🏻तनवीर पठाण ✍🏻

         काझीनगर बीड


डॉ. योगेश भैय्या क्षीरसागर ध्यास विकासाचा

 Attention to developmen
       ध्यास विकासाचा


 महाराष्ट्रासह संपुर्ण देशात सध्या युवा पुढार्यांचा बोलबाला पहायला मिळत आहे. यामध्ये आपला बीड जिल्हाही मागे नाही. काही अपवाद वगळता असतील पण. अन् जेथे अपवाद आहे. तेथील जणताही बोलायला घाबरत नाही.आणि चांगले कार्य करणाऱ्याचे कौतुक करणे हे आपले आद्य कर्तव्य आहे .नेमका तसाच काहीसा प्रकार बीड शहरात पहायला मिळाला.म्हणतातना नेते झाले म्हणजे फक्त Ac गाडीतून फिरायचं आणि लोकांनी नमस्कार घातला तर काच न खाली करता आपल्या गाडीतून नमस्कार करणारे नेते आपण आपल्या महाराष्ट्रात खूप पाहिले असतील. 

      काही नेते असे पण आहेत आपल्या महाराष्ट्रात  की  ते जनतेच्या समस्या जाणुनी घेण्यासाठी  जनता दरबार  बोलून त्यांच्या समस्या सोडवण्याचा प्रयत्न करतात .पण कधी असा नेता पाहिला का जो जनतेच्या आडीअडचणी  थेट जनते मध्ये जाऊन त्यांच्या अडचणी जाणून घेऊन  त्या जिथल्या तेथे सोडवण्याचा प्रामाणिक पणे प्रयत्न करतात. नाही ना ...! तुम्हाला *नायक*  चित्रपट  आठवत असेल. त्यामध्ये  अनिल कपूर जनतेच्या  सर्व अडचनी सोडवण्यासाठी आपल्या बरोबर सर्व शासकीय ताफा घेऊ त्यांच्या अडचणी जिथल्या  तेथे सोडवण्याचा प्रयत्न करत असतो . 

     अगदी मागील काही वर्ष पासून आपल्या बीड शहरात हेच घडत आहे.जनतेच्या मनात काय चालले हे प्रत्येक्ष त्याच्यात जाऊन त्याच्या अडचणी तात्काळ दूर करणारे प्रयत्न आपल्या शहरात होत आहे हे सर्व करत आहे आपल्या बीडचे तरुणाचे  तरुण, तडपदार, निर्णयक्षम,एक उच्चशिक्षित ,स्वच्छ प्रतिमा असणारे  नेते ,डॉ. योगेश भैय्या क्षीरसागर हो मी त्याच्याच बाबतीत बोलत आहे. 



    आजी (केशरकाकू )पासून , तसेच मोठ्या काका व वडिलांना पासून राजकारणाचे धडे मिळाले हे तितकेच खरे आपला व्यवसाय सांभाळून ते मा.आण्णा साहेब, व अध्यक्ष साहेब यांचा राजकीय आणि सामाजिक वारसा  आज खूप प्रमाणिकपणे  पुढे चालवत आहेत .अस म्हणता ना हिरेकी पारख जोहरी जाणे त्याच पद्धतीने मा.आण्णा साहेबांनी बीड शहरातील व तालुक्यातील युवकाची धुरा डॉ. योगेश भैय्या क्षीरसागर यांच्या हाती दिली आहे.  आज ते 100% योग्य ठरली आहे .ते पूर्ण पणे योगदान देत आहेत व देत राहतील यात कसली कणभरभी शंका नाही.

      तस पाहिलं तर तनवीर सारख व्यक्ती आपल्या प्रभागातील अडचणी घेऊन जातो  कसला ही विलंभ न करता  त्या निस्वार्थ पणे मार्गी लावतात.म्हणतात ना कर्म करो फल की चिंता मत करो  हेच कार्य आपल्या हाती भैय्या साहेबांनी घेतले  आहे . सर्वसामान्य जनतेच्या अडचणी काय असतात हो ❓ रस्ता, नाली , विज , पाणी, हे या मुलभूत गरजा *(Basic thunder)* व्यतिरिक्त दुसरे काय असते.याच अडचणी त्याच्यात जाऊन सोडवणं यालाच तर खरा सर्वसामाण्य जनतेच नेता म्हणतात.  काही काम वेळेवर मार्गी लागतात तर काही वेळ लागतो त्या साठी आपण ही वाट पाहावी लागते.

      खरंच जर या पुढार्यांना वेळ मिळाला तर सर्वसामाण्यांना आड़चन राहणारच नाही अन् सध्या बीड शहरात जेथे आड़चन येते तेथे जनता बिनधास्त पणे आपल्या अडचणींचा डॉ. योगेश भैय्या क्षीरसागर यांच्या कोर्टात टाकतात मग काय *on-the-spot action* यामुळे त्यांची लोकप्रियता वाढत चालली आहे .एक नवीन पर्व सुरु झाले आहे. हे म्हणणे वावगे ठरणार नाही .  जे कार्य *मा. अण्णासाहेब व अध्यक्षसाहेबांच्या* नेतृत्वाखाली डॉ. योगेश भैय्या करू शकतात हे मात्र तेव्हढेच खरे...



                          ✍🏻 पठाण तनवीर सर✍🏻

                                 काझीनगर बीड

रुग्णांच्या आयुष्यामध्ये हास्य व प्राण फुलवणारा एक जनसेवक डॉ बी एन पठाण

 रुग्णांच्या आयुष्यामध्ये हास्य व प्राण फुलवणारा एक जनसेवक डॉ.बी.एन. पठाण 


 

   अहमदनगर जिल्ह्यातील पाथर्डी तालुक्यातील येळी हे एक  गाव .ज्या गावाने संपूर्ण महाराष्ट्रात आपले नाव लौकिक केले असे हे येळी गाव .या गावानेअनेक शिक्षक या महाराष्ट्राला दिले आहे .अनेक डॉक्टर इंजिनियर, नेते ,या गावाने दिले आहे .येळी या गावची एक वेगळीच ओळख अहमदनगर जिल्ह्यत आहे ते म्हणजे शिक्षकांचे गाव ..याच गावामध्ये अनेक जाती धर्माचे लोक राहतात .अगदी बोटावर मोजणे इतके मुस्लिम समाजाचे घर या गावात आहे. त्यातील एक म्हणजे डॉ.नामदार पठाण  यांचे .दि 29 /01/1947 रोजी डॉ.नामदार बापूखा पठाण व मेहताबबी पठाण या दाम्पत्याला पुत्ररत्न प्राप्त झाले .ते दुसरे तिसरे कोणी नसून माझे वडील डॉ. बाबासाहाब नामदार पठाण हे होय. 

     लहान वयापासून त्याच्या वडिलांचा वैद्यकीय व्यवसाय हा त्यांना खूप आवडत असे. आपण ही मोठ्या पाणी डॉक्टर होऊ हाच उद्देश  त्यांनी ठेवला होता.या कामी त्याचे  मोठे बंधू बाबूलाल पाटील यांचे मात्र मोलाचे मार्गदर्शन त्यांना लाभले.पुढे मोठे झाल्यावर वैद्यकीय व्यवसाय त्यांनी निवडला . त्या काळी ग्रामीण भागात जास्त डॉक्टर नव्हते जे होते ते प्रामाणिक पणे रुग्णाची सेवा करत.रुग्णांकडे पैसे असो किंवा नसो आपले जे कार्य आहे ते करत राहायचे . 

त्यांनी पुढे आपला हा व्यवसाय तींतरवणी सारख्या ग्रामीण भागात सुरू केला तब्बल ५० वर्षांपर्यंत त्यांनी  रुग्णसेवा केली. 

       रुग्णसेवा करून एखाद्या रुग्णांचे प्राण वाचवून सेवा करणे हे प्रत्येक डॉक्टरचे कर्तृव्य मानले जात असले तरी आजच्या काळामध्ये पैसा व प्रतिष्ठा मिळवण्याच्या प्रयत्नात अनेक डॉक्टर आपल्याला नक्कीच दिसतात हे अनुभवांअंती सर्वांनाच माहिती आहे. मात्र ग्रामीण भागात राहून सर्वसामान्य रुग्णांनाची ५० वर्ष अतिशय कमी दरात व गावागावांत जावून सेवा करून या रुग्णांचे खऱ्या अर्थाने देवदूत ठरत असणारे पठाण दांपत्य हे कुठल्याही प्रसिद्धीस आले नाहीत हे विशेष. खेड्यामध्ये जाण्यासाठी वाहने नसताना या दाम्मत्यांनी सायकलवरून प्रवास करत मध्यरात्रीपर्यंत रुग्णांची सेवा केली. 

     तसेच गावातील लेकींना बाळंतपणासाठी कधीही मोठ्या दवाखान्यांमध्ये जाण्याची वेळ आली नाही वा अवाढव्यही ब खर्चासळी पडण्याची गरज पडली नाही. साधा निरोप जरी या दाम्पत्यांना मिळाला तर सायकलवर अथावा कोणी मोटारसायकल घेवून आले तर मोटारसायकलवर प्रवास करून बाळंतपण पुर्ण होईपर्यंत तिथेच थांबून नॉर्मल डिलेवरी करत ते ही अत्यंत अल्पदरात. डॉ. बाबासाहब पठाण व त्यांच्या पत्नी या सर्वसामान्य नागरिकांच्या सेवेत कायमच झोकून देत असत. त्यांचा जीवनाचा प्रवास डोळ्यांमध्ये साचताना दिपून जाते त्यांचे अहोरात्र जिंव्हळणारे कष्ट खूप काही सांगून जातात. आपल्या संपूर्ण जीवनभरांच्या कार्यकाळात रात्रंदिवस लोकसेवेसाठी तत्पर असणारी त्यांची वैद्यकीय ग्रामीण भागातील लोकांसाठी असणारी सेवा खूप गुणकारी होती. आपल्या समग्र आयुष्यामध्ये त्यांच्या डॉक्टरकीच्या हाताला गुण होता अत्यंत नाममात्र शुल्का मध्ये रुग्णांची सेवा करणारा डॉक्टर रात्रीचा दिवस करून गरिबांचा वाली, आजही त्यांच्या ग्रामीण भागामध्ये लोकांच्या मना मनामध्ये घर करून बसलेला आहे.

त्यांच्या त्या काळामध्ये वाहतुकीची साधने नसल्याने डोंगर, वाड्या, गावे, पायी तर कधी सायकल वरून जात पावसाळा असो वा हिवाळा रुग्णांच्या सेवेसाठी ते सदैव तत्पर असत. कित्येक वेळा त्यांनी बैलगाडीने प्रवास करून रात्रीचा दिवस करून घरच्यांचा कशाचाही विचार न करता सतत रुग्णसेवा हीच आपली ईश्वरसेवा समजून कुणी त्याचा मोबदला दिला तर ठीक तर कधी नाही दिला तरी धन्यता मानून आपली सेवा ते देत होते. रात्रीच्या वेळेस कधी रस्त्याने सायकल पंमचर झाली तरी ते थांबत नव्हते कित्येक किलोमीटर पायी चालत रुग्णांच्या सेवेसाठी पोहचत असे .कधी कधी या रात्रीच्या प्रसंगी अनेकवेळा चोरांनी त्यांना रस्त्यामध्ये अंधारात अडवले पण हे तर डॉक्टर आहेत  रुग्णाच्या तपासणीसाठी चालले आहे .कित्येक वेळा चोरांनी त्यांना घरापर्यंत व्यवस्थित पोहचवले असे आपले कार्य खूप महान होते. एखाद्या रुग्णास पैश्याची अडचण जरी असली तर ते विनामुल्य सेवा देत असे. आपल्या शांत, संयमी स्वभावाने रुग्णांच्या आयुष्यामध्ये  हास्य व प्राण फुलवणारा स्वभाव आम्हांला आजही पहायला मिळतो.

      आज आपला वाढदिवस आपणास वाढदिवसाच्या खूप खूप शुभेच्छा

          ✍🏻 तनवीर पठाण ✍🏻

               काझीनगर बीड

महाराष्ट्रातील कोकण किनारपट्टी एक पर्यटन स्थळ

    महाराष्ट्रातील कोकण किनारपट्टी एक पर्यटन स्थळ  इथल्या सुंदर समुद्रकिनाऱ्यांपासून ऐतिहासिक किल्ल्यांपर्यंत आणि पवित्र मंदिरांपासून सांस्...